چرخش و تغییر موضع از سوی فردی مانند پناهیان که در بزنگاه‌ها چنین برای نامزد مورد نظرش تبلیغ می‌کرده می‌تواند یک حرکت رو به جلو باشد؛ اما از نظر منتقدانش، انتقاد از دو قطبی‌سازی توسط پناهیان، حکایت «رطب خورده، کِی منع رطب کند» است؛ البته که در اینجا برای منتقدش هم که کیهان باشد، همین حکایت صدق می‌کند.

«حقا که دغل‌بازترین دلالان نیز با کسی اینطور معامله نمی‌کنند! دلال اتومبیلی را می‌شناختم که وقتی می‌خواست یک بنز آخرین مدل را از کسی بخرد، آنقدر بر سر مال می‌زد که پنداری گاری یا دوچرخه است و وقتی می‌خواست یک ژیان قراضه را به کسی بفروشد، آنقدر در تعریف از آن مبالغه می‌کرد که گویی می‌خواهد لامبورگینی به طرف بفروشد!»

این تحلیل در حالی منتشر شده که نویسندگان و امضا کنندگان آن، بانی خسارت‌های بی‌سابقه و چند لایه برجام هستند. اما به‌جای عذرخواهی از پخت‌وپز توافقی نامتوازن (نقد- نسیه)، ترجیح داده‌اند خود را در موضع منتقد و طرفدار حقوق مردم جا بزنند.