کافی است پیامی در تلگرام دست?به?دست شود تا خیلی سریع تبدیل شود به خبر. گاهی?اوقات حجم تأثیرگذاری برخی پیام?ها تا حدی است که حتی رسانه?های حرفه?ای نیز تحت?تأثیر آن قرار می?گیرند. نمونه چنین موردی ماجرای کشیدن بخیه چانه پسربچه اصفهانی بود. داستان از یک پیام تلگرامی آغاز و آن?قدر دامنه?دار شد که رسانه?ها هم بی?آنکه به اندازه کافی در مورد واقعیت ماجرا تحقیق کنند اقدام به انتشار آن کردند و البته بعد معلوم شد ماجرا به شیوه?ای که روایت شده، نبوده است. با «محمدمهدی فرقانی»، رئیس دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، در مورد ابزارهای ارتباطی نوین و تأثیر آن بر فعالیت حرفه?ای روزنامه?نگاران گفت?وگو کرده?ایم:

تمام روزنامه?نگاران ایرانی که روزی?روزگاری دانشجوی دانشکده علوم ارتباطات دانشکده علامه طباطبایی بودند گزارش?نویسی را از جزوه چشم عقاب او یاد گرفته?اند و صدای بمی که می?خواند: «از نایین که 250کیلومتر در جهت شمال?شرقی دور شوی و ده?ها دوراهی و سه?راهی بی?تابلو را پشت?سر بگذاری به جندق می?رسی، در حالی که مدام دلهره داشته?ای که اگر ماشین از رفتن ماند چه خواهی کرد. در جایی که توفان شن به فاصله چندساعت، تپه?ای را از زمین می?کند، مسافری را با خاک مومیایی می?کند و آبادی?ای را به فراموشگاه تاریخ می?سپارد، تک?درختی می?تواند نشان از زندگی باشد حتی بوته خاری یا نهال تاغی... .»